ภวาสวะ หรืออาสวะคือภพ จิตเดิมแท้คือตัวภพ เห็นได้ยากมาก แม้หลวงปู่ฝั้น หลวงปู่คำดี หลวงปู่บัวก็เคยติด คือ ไม่เห็นตัวภพและเข้าใจว่าสิ้นแล้ว ท่านพระอาจารย์สงบ มนสฺสนฺโต เทศน์ธรรมทั้งหลายมาแต่เหตุ และ ธรรมอยู่ฟากตาย เสมอๆ พระพุทธเจ้าทรงสลบ ๓ หน หลวงปู่เสาร์ หลวงปู่มั่น กว่าจะเป็นพระอรหันต์ก็สมบุกสมบัน สละชีวิต ปฏิบัติตามข้อเท็จจริง ตามหลักศีล สมาธิ ปัญญา โดยทำสมถะก่อนแล้วยกขึ้นสู่วิปัสสนาพิจารณาสติปัฏฐาน ๔ โดยมีสัมมาสมาธิเป็นพื้นฐาน มีภาวนามยปัญญา มีขณะจิตคือนิโรธ แล้วสอนมัคโคทางสายเอกนี้และวางข้อวัตรปฏิบัติให้ศิษย์ดำเนินตาม ซึ่งฆราวาสก็ต้องดำเนินตามนี้

ถ้าปฏิบัติไม่ได้ดั่งใจ มึนงงไม่มีทางออก ให้ตั้งใจปฏิบัติใหม่ตามข้อเท็จจริง ให้ตรวจดูศีล อาหาร ฝึกหัดสติ ถ้าไม่ได้ผลก็ติดที่บารมีธรรม ให้ทำต่อเนื่องไปเป็นจริตนิสัย ถ้าปล่อยวางหนี้สินได้ ธรรมเกิด เป็นบุญ การปฏิบัติโง่อย่างกับหมาตาย ต้องมีอุบาย ถ้าใช้ปัญญาอบรมสมาธิแล้วพิจารณาต่อไม่ได้ ให้ใช้พุทโธ ธัมโม ฯลฯ ปัจจุบัน สมาธิทำกันไม่เป็น วิปัสสนากันไม่ได้ เพราะฝึกแบบผีไม่ได้ฝึกแบบพุทธ กรณีเป็นลมหมดสติ จิตก็อยู่ตรงนั้น จะไปอบายภูมิหรือไม่อยู่ที่บุญและบาป การจินตนาการ นิยายธรรมะตลอดข้อสงสัยจากสัญญาและไม่รู้จักโทษภวังค์ ซึ่งล้วนเป็นอุปสรรคให้วางและทำสัมมาสมาธิก่อน หากปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรม เมื่อถึงที่สุดย่อมทำลายภวาสวะ ยุติวัฏสงสาร เกิด แก่ เจ็บ ตาย