พระพุทธศาสนาสอนเรื่องกรรม ให้เชื่อกรรมดี กรรมชั่ว และสอนถึงที่สุดแห่งทุกข์ ท่านพระอาจารย์สงบ มนสฺสนฺโต บันลือสีหนาทแสดงสัจธรรมแท้ โดยสอนแนวปฏิบัติเพื่อวิมุตติธรรมตามข้อเท็จจริงที่ได้ปฏิบัติมา ต่างกับธรรมโมฆะว่างเปล่าที่ปฏิบัติและสอนกันในปัจจุบัน

ปฏิปทา หลวงปู่เสาร์ หลวงปู่มั่น ตลอดพระศิษย์ที่บรรลุธรรม ล้วนปฏิบัติตามข้อเท็จจริงอย่างอุกฤษฏ์ยิ่งยวด เช่นเดียวกับพระอรหันต์ในครั้งพุทธกาล คือ มีสัมมาสมาธิ เห็นสติปัฏฐาน ๔ ตามความเป็นจริง มีขณะจิต คือ นิโรธ ดับทุกข์ ต่างกับการปฏิบัติพอเป็นพิธี มีอวิชชาครอบงำ ไม่ได้ละกิเลสใดๆ เป็นธรรมฉุยฉายรำอวยพรในพิธี เป็นกิเลสว่าสมมุติ ไม่มีข้อเท็จจริง ไม่สะเทือนวัฏฏะ และเป็นโมฆบุรุษตายเพราะลาภ แสวงหาโลกไม่แสวงหาธรรม หวังแต่ลาภ หวังความเคารพจากสังคม ปฏิบัติไปก็บูชากิเลส เป็นโมฆธรรม ธรรมโมฆะว่างเปล่า ไม่มีรสมีชาติ ไม่มีเหตุมีผล บ้างก็ปฏิบัติแบบกิเลสซ้อมรบ ดั่งทหารซ้อมรบไม่เคยเข้าสู่สมรภูมิ ปฏิบัติไปตามสัญญาความจำ ไม่เคยเผชิญกับกิเลส ธรรมที่ได้จึงเป็น "พระจำ" ไม่ใช่ "พระธรรม"

ส่วนการปฏิบัติตามข้อเท็จจริงอย่างมีสติ จิตนี้กลั่นออกมาจากอริยสัจ ผล คือ มรรค ๔ ผล ๔ นิพพาน ๑ แม้ยังไม่ได้มรรคผลก็ปฏิบัติบูชาไปอย่างไม่ท้อถอย เมื่อมีอำนาจวาสนาเป็นนักรบธรรมมีศีล สมาธิ ปัญญา เป็นธรรมาวุธฆ่ากิเลส เมื่อเกิดอาสวักขยญาณทำลายอวิชชาในใจก็จะรู้แจ้งแทงตลอดในธรรม รสแห่งธรรมชนะรสทั้งปวงเป็นผู้เห็นธรรม เห็นตถาคต เข้าถึงวิมุตติธรรม วิมุตติสุข ได้ในที่สุด